Ostatnio jedna koleżanka poprosiła mnie abym namalowała obraz swoim krewnym, są już wiele lat po ślubie, ale ubolewają, że nie pomyśleli o pozowaniu do ślubnego obrazu, teraz chcą to nadrobić. Zastanawiałam się jak mógłby wyglądać obraz zaślubin w życiu zakonnym i namalowałam symboliczny obraz - ikonę (choć ikoną nie jest, bo nie mam możliwości ani warsztatu do tworzenia prawdziwych ikon).
Mój obraz przedstawia Jezusa i jego Oblubienicę, w pierwszej kolejności Oblubienicą jest Kościół, potem Maryja a następnie każda osoba. Ja myślałam tutaj o osobach zakonnych. Na prawdziwych ikonach wszystkie barwy i kształty mają swój sens. Na moim obrazku także.
Jezus Oblubieniec ubrany w królewskie szaty trzyma oblubienicę za rękę, jakby chciał ją wprowadzić do swojego domu. Stoi z tyłu, ponieważ tak jak to jest naprawdę większość osób nie widzi Go, a jedynie przeczuwa jego obecność.
Oblubienica zapatrzona w głąb siebie (jak pisała św. Teresa Wielka ,,szukaj Mnie w sobie'' - tak odczytała słowa skierowane do niej przez Jezusa) odczytuje wezwanie Boga i niemal czuje Jego delikatny dotyk. W ręku przy sercu trzyma lampę, to symbol czuwania, wiary nadziei i miłości - także nawiązanie do przypowieści o mądrych pannach. Jest ubrana w czerwono- amarantowe szaty, to także symbol oddania, miłości i poświęcenia. Pod spodem ma białą szatę symbol czystości i niewinności.
Jej ręce są skrzyżowane, co przypomina scenę zwiastowania. Każdy człowiek ma swoje zwiastowanie i może odpowiedzieć na nie tak jak Maryja: ,,Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według Słowa Twego...'' To wezwanie do zachowywania słów Jezusa w codziennym życiu i do rozważania Pisma Świętego, w którym Słowo jest Żywe!
Jezus nie patrzy wprost na nią, ale na każdego kto staje przed obrazem, także na mnie, by powiedzieć mi, że ja też mam wejść w bliską relację z Nim!
Dziękuję.Piękna teologia "ikony".
OdpowiedzUsuń